Procesja

Idzie figura Matki Boga, idzie obraz Świętej – patronki parafii, wreszcie idzie Ciało Syna Bożego. Jeden z celebrantów opóźnia pochód i baldachim ponad hostią osuwa się na jednym z rogów. Procesja zachowuje dość ścisła hierarchię. Przed obrazem kroczą małe dziewczynki, które z koszyków rzucają pod nogi obrazu płatki kwiatów. Kobiety oprowadzają swoje ukwiecone, przybrane koronkami waginy.
Dostęp do egzaltowanej ekstatycznej waginy ma jedynie Syn Boży, ale i on wkrótce zostanie zamęczony w momencie dojrzewania seksualnego, zostanie zaszlachtowany w poczuciu winy za własne erekcje., przybity do krzyża – fallicznego narzędzia tortur. I znów pochłonie go macica, szara i obumarła, zniesmaczona, żałobna, zarośnięta włosami macica grobu.


Matki-Polki i Mali Powstańcy

Biedni są ci polscy mężczyźni. Od dzieciństwa poszturchiwani, popychani i strofowani przez kobiety, starają się zaspokoić ich ambicje, więc wzbudzają jeszcze większe politowanie. Wysłuchują zrzędzenia kobiet, zapładniają je i utrzymują, a one – pełne kompleksów niższości i poczucia winy – nie okazują im odrobiny szacunku. Wykorzystują ich, a jednocześnie oglądają się za cudzoziemcami. Potem dopada je poczucie winy, więc dosłownie paraliżują ich swoją nadopiekuńczością. W efekcie tracą do nich szacunek i koło się zamyka. Jedyny sposób na dowartościowanie się (i zdobycie wolności) dla Polaka, to zginąć w jakimś nieudanym, przegranym powstaniu. Nic dziwnego, że w naszej historii jest tyle desperackich aktów samobójczych.

* * *