"Wieczorne interludium"

Wieczorne interludium

Zapadła już głęboka ciemność. Usiedliśmy na giętkiej, wysokiej ławce przy alejce w parku.
Nad nami przelatywały samoloty, ich światła turlały się bezszelestnie pomiędzy gwiazdami;
Za nami fabryka rzęziła jednostajnie, niczym stary palacz świszczący przez gardło;
A przed nami lśniła ciemna woda Jeziorka Kamionkowskiego, czystego, jakby je wypolerowali.

Park Skaryszewski, mimo że odnowiony i bezpieczny, wciąż wielki i dziki,
przypominał bardziej wiekowy las w jakiś ogromnych, tajemniczych górach.

I tylko my, szeleszczący w ciemności.
Ale nie bójcie się nas, hi hi.